برخی این سوال را مطرح می کنند که اگر خداوند عادل است پس چرا انسان ها را بر گونه های مختلف آفریده است؟
برای جواب باید گفت اولا خداوند حق کسی را ضایع نمی کند و طبیعتا هر جا باطل باشد حق نیز وجود دارد و باطل در کار خداوند راه ندارد.خداوند بشر را خلق کرد و هر چیزی را به او داد و بشر حقی نزد خداوند ندارد تا آن را مطالبه کند.
ثانیا ظلم در تمییز و برتری است نه در تفاوت. خداوند انسان ها را متفاوت آفریده اما هیچ یک را بر دیگری برتری نداد و به هریک از آنها قدرتی متفاوت از یکدیگر داده همانطور که انشگتان یک دست را متفاوت آفریده است.
خداوند از روی حکمت همه مخلوقات را مختلف آففرید و برای هر یک طریق کمال متنساب با خود را نیز وضع و معین کرده است و تمییز و برتری یک نژاد بر نژاد و یا یک ملت بر ملتی دیگر و یا یک فرد بر فردی دیگر از حیث تلکیف و امر و نهی و ثواب و عقاب وجود ندارد.
خداوند انشگتان یک دست را متفاوت آفرید ولی این به معنی ظلم نیست بلکه هر یک از انشگتان قدرت و توانایی دارد که دیگری ندارد و این مخالف عدل الهی نیست. همچنین اختلافاتی بین سلول های استخوان و چشم وجود دارد و این نه تنها ظلم نیست بلکه عین عدل است همچنین اگر استحکام آهن هایی که در یک ساختمان به کار رفته، در یک سطح بود قطعا ساختمان فرو می ریخت، بلکه در مکان های مختلف و طبقات مختلف و بنا بر شرایط ساختمان قدت و استحکام آهن نیز متفاوت است و این همان عدل است.
شایان ذکر است که بین تمییز و اختلاف، تفاوت وجود دارد. تمییز یعنی فرق قائل شدن بین مردم و مخلوقات در شرایط یکسان و این ظلم است اما تفاوت و اختلاف به شرایط مختلف بستگی دارد.
فرازهایی از کتاب «اصول و عقیده اسلامی (عدل) نوشته استاد شیخ محسن قرائتی.
نظرات کاربران